Achillespeesklachten kunnen variëren van mild tot ernstig en kunnen invloed hebben op de dagelijkse activiteiten en de kwaliteit van leven. Het is belangrijk om medische hulp in te roepen als je vermoedt dat je last hebt van Achillespeesklachten, zodat een juiste diagnose kan worden gesteld en een geschikte behandeling kan worden aanbevolen. Behandelingsopties kunnen bestaan uit rust, ijs, fysiotherapie, medicatie, orthopedische hulpmiddelen, zoals braces of schoenveranderingen, en in sommige gevallen, chirurgie.
Achillespeesklachten
Achillespeesklachten behandelen
Achillespeesklachten ontstaan meestal door een overbelasting vaak veroorzaakt door sport. Het komt veel voor bij hardlopers, maar ook andere sporten zoals voetbal en tennis. Meestal is er sprake van een overbelasting van de pees, hierdoor worden de callogeendwarsverbindingen onderbroken. Door dit gevolg ontstaat er plaatselijk oedeem (verdikking). Dit kan resulteren in een peesruptuur. De patiënt kan soms ook een soort knisperende sensatie ervaren, in het verloop van de achillespees. Deze zit meestal enkele centimeters boven de aanhechting van de pees, op de plaats van de minste doorbloeding.
In zeldzame gevallen is er sprake van systeemziekten zoals spondylartropathieen (ziekte van Bechterew) dit geldt voor minder dan 3% van de gevallen. Achillespeestendinopathie is de oorzaak van 6 tot 17% van alle sportblessures. Volwassen mannelijke atleten die veel hardlopen en springen, hebben een verhoogd risico, net als mensen die relatief ongetraind beginnen met sporten. In 60 tot 80% van de gevallen is er sprake van overbelasting of een foutieve trainingsopbouw.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen een chronische en acute klachten van de achillespees. Beide worden met hetzelfde beleid aangepakt. Bij de chronische klachten is het meer sluipend in het begin als het verloop. Na 6 weken spreken we tevens van chronische klachten. Bij acute klachten ziet men dat er een snelle toename is van pijn.
Risicofactoren voor deze aandoening kunnen zijn op intrinsiek gebied: mensen met diabetes, cavus (holle) voettypen, varusafwijking voorvoet en obesitas kunnen ook evenals kans krijgen op deze aandoening. Tevens kan een aanwezigheid van een beenlengte verschil deze aandoening uitlokken. Extrinsiek: niet passend of geschikt schoeisel (hierbij valt te denken aan hoge schoenen met een stevige contrefort of schoenen met hoge hakken). Een onverantwoord of overbelaste trainingsschema is één van de meest voorkomende fouten. Achillespeestendinopathie is één van de meest voorkomende voetklachten. Chronische achillespeestendinopathie komt vaker voor bij ouderen als bij jongeren.